Duela ez asko, komunikabideek irakurleei, entzuleei edo ikusleei helarazten zizkieten gaiak aukeratzen zituzten. Orain, kasurik onenean, followerrek – Azter ezazue kalifikatzaileak informazioaren hartzailearen egoera hobetzen duen ala ez – Erabakitzen dute zein berri diren interesgarriak. Eta okerrenean, gehienetan, enpresen mediamanagerrak, lobbyak edo baita alderdiak edo beren fundazioak ere arduratzen dira kezkak aireztatzea egokitzat jotzen duten gaietara makurtzeaz, beren helburuak lortzeko. Ez da altruista. Horixe gertatu da haragiaren polemikarekin, Alberto Garzon Kontsumo ministroaren adierazpenen ondorioz. Elkarrizketa egunkari britainiar batean argitaratu eta bi astera, eskuinak izuaren botoia sakatu du arazoa Gaztela eta Leongo hauteskundeen erdiko errailean kokatzeko. Lurrikara hain intentsitate handikoa izan zen, ezen, egia esateko, merkataritza-gune batzuetan saltzen den haragi ontziratuak baino erakargarritasun txikiagoa duen gai bati izkin egiteko modurik ez baitzen izan. Eta denok dakigu baserri txiki baten ekoizpenak, zaporetsuagoa izateaz gain, ingurumena gehiago errespetatzen duela. Hala ere, gauza batzuei buruz ez da ulertzen ministro batek ez duela hitz egin behar, are gehiago gutxiengoan dagoen gobernu baten gutxiengoan dagoenean. Garzonek Omerta hautsi du berriro, eta ez dirudi oraingoan barkamenik dagoenik.
