Zuzendarien soldata enplegatuena baino zazpi aldiz gehiago jaitsi zen 2021ean, EADAren eta ICSAren txosten baten arabera. Txosten horren arabera, exekutiboen batez besteko soldata 82.719 eurokoa izan zen iaz (2020an baino % 4,1 gutxiago), erdi-mailako kargudunena 42.247koa ( % -1,88koa) eta langileena 23.400ekoa ( % -0,56koa).
Zuzendarien soldaten jaitsiera handiena soldata aldakorrak dituztenez ez dituztelako aurreikusitako helburuak bete azaltzen da; izan ere, enpresek urte “zaila” izan dute pandemiaren ondorioz, eta soldata baxuenak, berriz, indexatuago egoten dira hitzarmenetara. Horixe ondorioztatzen da Ernesto Poveda ICSA aholkularitza-enpresako presidenteak eta Jordi Assens EADA negozio-eskolako irakasleak atzo aurkeztu zuten 2007-21eko soldata-bilakaera txostenaren hamabosgarren ediziotik.
Azterlana 2020ko uztailetik 2021eko uztailera bitartean besteren konturako enplegatuen artean erregistratutako 80.000 datu baino gehiagoko lagin batetik abiatuta egin da, urte arteko % 2,9ko inflazioa erregistratu baitzen, nahiz eta prezioen igoera urte amaieran igo zen. Assensen ustez, covid-19ak ekonomia kolpatu du eta soldatak jaisten ari dira, “Enpresentzat positiboa dena”, egoeretara egokitzeko malgutasuna dutela esan nahi duelako, eta gauzak ondo doazenean “soldatak berriro igoko direla” suposatzen delako.
2007tik 2021era bitarteko soldaten arteko aldeari ere egiten dio erreferentzia azterlanak, eta adierazten du enplegatuak direla urte horietan erosteko ahalmen gehien galdu dutenak, % 0,64; erdi-mailako kargudunak, berriz, % 1,29 igo dira, eta zuzendariak, % 0,3. Povedaren arabera, soldatak “geldirik” daude duela urte askotik, eta “gatazkak areagotu” egingo dira, ez baitirudi herritarren erosteko ahalmena handituko denik, nahiz eta bi adituek aurten soldata-igoeraren bat izango dela iragarri. Bere ustez, “Akats estrategikoa” litzateke inflazioa soldatetan eragitea, “Gure lehiakortasuna jaitsiko lukeelako eta oso garestia izango litzatekeelako”.
Ildo horretan, KPIaren hazkunde “neurrigabea” ordainsari-eredua aldatzen ari dela nabarmendu du, oraindik ere KPIaren arabera indexatutako soldata finkoari lotuegia baitago, eta hori birplanteatzeko aukera “bakarraren” aurrean gaudela uste du. Horregatik, inflazioa kontuan hartu beharreko beste elementu bat izatearen alde egin zuen, baina ez bakarra, eta beste faktore batzuk txertatzearen alde, hala nola enpresa-irabaziak edo produktibitatea.
Assensek gaineratu zuen ehun ekonomiko gehiena ez dela berrikuntzaren alde egiten ari eta, hori gabe, “Soldatak ez dira igoko”, eta produktibitatea handitzen bada soldatak igo eta lanorduak murrizten direla ziurtatu du, Alemanian gertatzen den bezala.
Sektoreka, finantzak duela bi urte utzi dio industria-sektoreari soldaten lidergoa; merkataritza eta turismoa, berriz, okerren ordaindutakoak dira, eta pandemiaren eragin handiena jasan dutenak izan dira. Autonomia-erkidegoen arabera, Madril da zuzendarien ordainsarien buru (88.758 euro), ondoren Katalunia (86.791) eta Nafarroa (82.781) daude, eta atzetik Extremadura (70.890), Errioxa (72.833) eta Kanariak (74.796).
Madril da, halaber, bitarteko kargudunen ordainsaria gehien jasotzen duena (44.821), ondoren Katalunia (43.254) eta Asturias (41.936), Extremadura (36.150), Errioxa (36.865) eta Kanariar Uharteak (38.201) azken postuetan, eta, ondoren, langileen soldata (29.942). Ondoren, kasu honetan, Nafarroa (24.852) eta Katalunia (24.564) daude.
Povedak azaldu zuen zenbat eta handiagoa izan konpainia handien “kontzentrazioa”, orduan eta handiagoa dela haien ordainsari-maila, eta gogorarazi du Nafarroa beti egon dela lehen postuetan, agian erkidegoak duen industria motagatik eta “errentaren banaketan eskuzabalagoak” izan direlako.