Garzon ministroak kalitate baxuari edo kaskarrari buruz egindako adierazpenak, zuek nahi duzuenaren arabera, Gaztela eta Leongo hauteskunde-kanpainaren irteerako txupinazoa izan ziren, analista batzuen arabera. Txupinazoa ez ezik, ministroaren adierazpenek kanpainaren amaiera ekarri baitzuten, beste begirale handi batzuen arabera; izan ere, haien ustez, agintean zegoen PPk ez zuen itxaron besterik aukeratutako eguna, otsailaren 13a, ahalik eta azkarren iritsi arte, Garzonek, nahi gabe, ahalik eta kanpainarik onena egin baitzion.

Aste batzuk geroago, eskuineko alderdiak ditugu, baserriz baserri, ardiekin, behiekin edo txerriekin izar gisa pausatzen estreinaldi zinematografiko baten photocallean, eta, bestalde, ultraeskuinekoak landazabalean jauntxoz mozorrotuta, ohartu gabe, janzkera horiekin, erdi jaun-andre erdi txulapo erdi ganaturgster, eta gain-emanaldi erregalatu horiek, haragizko eta haragizko itxurarik gabekoak direla.

Beste alderdi batzuei ere, tamalgarria den arren, ez daude eta ez zaie espero; izan ere, haien publikoa, gehienbat, hirietan eta ingurumenarekin lotutako zirkulu horietan dago, landa-eremura hainbeste ulertezintasun eta ezjakintasunarekin hurbiltzen direnak.

Hala ere, batzuek eta besteek, erraz beste erkidego eta herrialde batzuetara eraman daitekeen balorazioak, ez dute kontuan hartzen herrikideak, lurreko jendea, ez direla engainatzen errazak, eta kanpainaburuek sinetsarazi nahi dietenaz harago, jakin badakitela bereizten eremura hurbiltzen direnen artean, foku mediatikoak itzalita daudenean, egunez egun, aginduak entzuten eta ematen ez dituztenean, eta beste batzuen aurrean, berriz, kazetariek, bakarrik eta soil-soilik ikusiz, botoa ematen dutenean.

Horrelako zerbait gertatzen da gure ingurune hurbilean gero eta ugariagoa den beste espezie batzuekin; izan ere, ingurune eta espazio natural babestuak etxeko atzeko patioa balitz bezala arautu nahi dituzte, alferreko lursail bat, erabilera alferrikakoa izateaz gain, eta haien funtzio bakarra dagoena estatikoki mantentzea da. Ez pentsa lurralde humanizatu horretan bizi direnengan pentsatzen ari zaretenik, eta, beraz, bizitza propioa eta ekonomia primarioa dituztenengan pentsatzen ari zaretenik, haien mezua eta ekintza hiriko eta eskualdeko herri nagusietako jendearentzat dira, tamalez, inguruko herrietatik gero eta urrunago baitaude.

Badira, bestalde, landa-eremuetako jendearekiko eta landa-eremuetako biztanleekiko hurbiltasuna ustez ematen dutenak, Pablo Casadoren esaldia bere eginez. Pablo Casadok esan zuen PP zelaiaren alderdia zela, eta urte eta legealdi osoan zehar, jendeari hutsunea egiten diotela, ondare-zentzura itzultzen naiz, pentsatuz azken esprintean lau haragikeriarekin denbora berreskuratuko dutela, aurrez pentsatuta, galduta.

Bizitzaren arlo batean ere ez dago formula misteriotsurik, ezta politikan ere, are gutxiago gaur egun. Garaiak aldatu egiten dira, eta gero eta gehiago, herritarrek, nahiz eta herria oso txikia izan, siglekiko errotze eta fideltasun txikiagoa dute, zeinahi direla ere siglak, beren botoaren balioaz jabetzen dira eta erabili nahi dute, proposamenek beren interesekin duten kidetasunaren arabera.

Horregatik, figura agronomiko bat erabiliz, ez dizuet Kantauri Itsasoa ezagutzen, baldin eta gogorarazten badizuet, aldez aurretik, jaso edo uzta biltzeko, erein, ureztatu, tratamenduak egin, belar txarrak garbitu eta abar egin behar direla, eta, azkenean, eguraldiak laguntzen badu, desiratutako fruitua jasotzen dela.

Agian, Gaztelako hauteskunde-testuingurura itzuliz, batzuk landa eta lehen sektorearen gaia karikaturizatzen ari dira, baina era berean kezkagarria iruditzen zait, eta orain eszenatoki globalago batera itzultzen ari naiz, diskurtso sektorial eta landatarrik eza lurralde horientzat diskurtsorik eta proiekturik ez duten indar batzuetan, printzipioz kanpokoak direnak, eta guztiak hirikoen babesarekin gobernatu nahi dituztenak.

Datorren urtean, 2023an, Euskadin, Estatuko gainerako herrialdeetan bezala, udal-hauteskundeak egingo dira, baina berezitasun bat dago: hemen ere foru-aldundietarako hauteskundeak egingo dira. Beldur naiz batzuek eta besteek ez ote gaituzten harrituko, inertziaren ondorio diren lau lausotasunetik harago, ez diskurtsoarekin, ez lehen sektorearentzat eta landa-eremuarentzat ilusioz eta erakargarritasunez betetako proiektuarekin.

Batzuek eta besteek arretaz aztertuko dituzte botoaren bilakaera eta hirien joerak, auzoz auzo, jakinik hiri biltzen dela biztanleria eta han jokatzen dela.

Landa-mundua, beren herriek, amortizatutzat ematen dute, batzuek, laguntza galtzen ari direla jakin arren, hirietan irabazitakoarekin konpentsa dezaketelako, eta besteek, berriz, hiriekin obsesionatuko direlako, herrixketan hobetzeko tarte txikia geratzen zaielako.

Ez fidatu, oraindik partida dago zelaian.

Egilea Andoni Beitia