2015eko errefuxiatuen krisian, europarren artean beldur nagusi bat zen migrazio-kopuru handiak harrerako herrialdeak ekonomikoki aztoratu zitzakeela, aurrekontu publikoen gainkarga baten ondorioz. Gaur egun, beldur hori kontinentean barrena dabil berriro. Joan den astean, Munduko Bankuak ohartarazi zuen Ukrainako exodoak presio handia eragingo diela finantza publikoei eta Estatuen zerbitzu-prestazioari, bereziki arreta medikoari, pandemiaren hirugarren urteari aurre egin behar baitio.

Oraindik goiz da zifra zehatzak emateko, baina esperientziak erakusten du kostuak oso handiak izan daitezkeela. 2016an, Alemaniak errefuxiatuekin egindako aurrekontu-gastuak 9.000 milioi eurokoak izan ziren 750.000 asilo-eskatzailerentzat. Bruegel think tank-aren arabera, esleipenak urtean milioi bat errefuxiatuko 10.000 milioi euroan finkatzen badira, kostua 30.000 milioi eurora irits liteke erraz 2022an. Analisten arabera, ordainketa hori ezin dute bere gain hartu harrerako herrialdeek, une honetan batez ere ekialdeko Europakoek.

Estatistikek erakusten dute zein egoera beldurgarri etorriko den. Otsailaren 24an Kieven gerra piztu zenetik, 2,5 milioi ukrainarrek baino gehiagok ihes egin dute inguruko nazioetara, Nazio Batuen Errefuxiatu Agentziaren (ACNUR) arabera. Bigarren Mundu Gerratik Europan izan den migraziorik handiena da, eta agentziak espero du kopurua 4 milioira igotzea denbora gutxian.

Hainbeste errefuxiaturen bat-bateko etorreraren berehalako ondorioak kontinenteko eskualdeak sentituko ditu, hurbiltasun hutsez errusiar inbasiotik ihesi doazenen lehen helmuga baita. Poloniak Ukrainatik atera diren pertsona guztien % 60,8 biltzen ditu, eta 8.000 milioi zloty (1.670 milioi euro) bideratuko ditu desplazatuei laguntzeko, Gobernuak joan den astean jakinarazi zuenez. Citigroupen kalkuluen arabera, hurrengo bi hilabeteetan soilik, herrialde horrek BPGaren % 0,25 gastatuko du gutxienez migrazio-krisiari aurre egiteko.

Munduko Bankuak

Hungariak eta Eslovakiak, zeinak, oro har, Ukrainako asilatuen % 16 biltzen duten, ACNURen datuen arabera, ez dute eragin fiskalen estimazio ofizialik argitaratu, baina biek ireki dute lan publikoko, arreta medikoko eta hezkuntzako planetarako sarbidea, eta horrek eragina izango du diru-kutxa publikoetan.

Txekiar Errepublika, exodo honetako helmuga nagusietako bat ere ez dena, eskudirutan laguntzak planifikatzen ari da, hiru hilabetez laguntza emango luketenak eta 5.000 milioi koroa txekiar izatera irits daitezkeenak (199 milioi euro). Citigroupen arabera, kopuru horrek gastu guztien zati bat baino ez luke estaliko, eta, beraz, aldi horretan guztizko gastua BPG nazionalaren % 0,16ra iritsiko litzatekeela uste dute.

Munduko Bankuak baieztatu du gatazkatik gertuen dauden herrialdeek, Errusiarekin eta Ukrainarekin dituzten merkataritza-, finantza- eta migrazio-lotura handiei esker, berehalako kalterik handiena jasango dutela. Baina horrek ez du eragotziko kolpe ekonomikoa kontinenteko gainerako herrialdeetara zabaltzea, adibidez, Italiara edo Alemaniara, Europar Batasuneko ukrainar komunitate handienetako batzuk bertan baitaude. Horren adibide da Nancy Faeser Alemaniako Barne ministroak atzo egindako iragarpena, zeinaren arabera 110.000 errefuxiatu baino gehiago iritsi baitira germaniar lurraldera gerra hasi zenetik.

Ukraniarren errolda handia

Espainiak ere ukrainarren errolda handia du; hala ere, analisten ustez, errefuxiatuen kopurua askoz txikiagoa izango da, ez baita asilo-kopuru handia duen herrialde bat. Hala azaldu du María Miyar Funcaseko analista eta Urrutiko Hezkuntzarako Unibertsitate Nazionaleko (UNED) katedradunak, eta gogorarazi du orain arte 1.000 pertsona pasatxo iritsi direla Espainiako lurraldera, eta horrek gutxieneko inpaktua dakarrela finantza publikoetan.

Irakasleak zehaztu duenez, Espainiak errefuxiatu kopuru handia jasoz gero, berrikuntza handia izango litzateke, baina ohartarazi du hori denborak aurrera egin ahala bakarrik jakingo dela, gatazkaren egungo egoerak ziurgabetasun handia sortzen baitu. Ezin da zehaztu zenbat etorriko diren, ezta zenbat denbora geratuko diren ere. Gatazka laster amaitzen bada, gobernuaren politikak harrerakoak eta aldi baterako harrerakoak baino ez dira izango. Baina gerra luzatzen bada, beste politika batzuk jarri beharko dira martxan, errefuxiatuen gaitasunak lan-merkatura eraman ahal izateko», zehaztu du Miyarrek.

Gerrak asko edo gutxi irauten duen kontuan hartu gabe, Bruegelek nabarmendu du milioika errefuxiatuen harrerak ekarriko duen gastua, baita ekialdeko Europan kontzentratuz gero ere, mutualizatu egin behar dela, batez ere Europar Batasunaren aurrekontuaren eta ACNUR bezalako nazioarteko agentzien bidez, baita ongintzako erakundeen bidez ere.

Egilea Andoni Beitia