Hamarkada hau amaitzean, Estatuak 15 eta 17 parke eoliko flotatzaile izan nahi ditu itsasoan; horretarako, teknologia hasiberri bat garatu behar du, non liderra den eta mundu osoan merkatuak ireki diezazkiokeen. Haize flotatzailea Wind Europe kongresuaren etorkizuneko promesa handia izan zen, joan den astean Barakaldoko Bilbao Exhibition Centerren egin zen sektoreko kongresurik garrantzitsuena. Zergatik da aukera bat Espainiarentzat? Efe agentziak Juan Virgilio Marquez Enpresa Eolikoen Elkarteko (AEE) kontseilari delegatuaren laguntzarekin azaldu du teknologia hori.

Zergatik Espainiak ez du oraindik errotarik itsaso zabalean? Espainiako itsas hondoa sakonegi dagoelako. Ipar Itsasoan edo Baltikoan errotak hondoan kokatzen dira, non sakonera 50 metrokoa den, baina penintsulan kilometrokoa izatera iristen da; beraz, irtenbidea aire-sorgailu flotatzaileak eraikitzea da, itsas lurrari ainguratu gabeak.

Estatu espainiarra munduko prototipoen lehen garatzailea da. Gaur egun dauden probako hamahiru instalazio flotatzaileetatik hamaika Espainiako enpresek egin dituzte. Espainiako kostaldean prototipoak daude Kanaria Handian eta Bizkaian. Errotak flotatzeko probatzen ari diren soluzioak askotarikoak dira: spar delakotik (zainzuria), aerosorgailua egonkortzen duen altzairuzko eta hormigoi bertikaleko 60 metroko ortza batetik, Eliza proiektu kanariarreko hormigoizko dorre teleskopiko bateraino.

Teknologian inbertitzea Teknologia oraindik garatzen ari dela eragozpen bat da, baina baita aukera bat ere Espainiako industriarentzat sektorean “txapeldun” izaten jarraitzeko eta mundu osoan merkatuak irekitzeko, hori garatzeko Europako funtsak egongo direla gehituta. Enpresek inbertsio-eskema osatuko dute berrikuntzara eta produktu berrien garapenera bideratutako baliabide propioekin.

Aerosorgailu flotatzaileak portuan eraikitzen dira eta helmugara eramaten dira flotatzen; finkoak, berriz, itsasoan mihiztatu behar dira, eta horrek konplexutasun handiagoa eskatzen du, garabi izugarriekin.

Behin itsaso barruan instalatuta, sorrera lehorrean duen baliokidea baino askoz handiagoa da, haizea indartsuagoa eta egonkorragoa delako. Gainera, inpaktu bisuala oso txikia da, kostaldetik urrun baitaude, eta lurzoruaren jabe bakarra dago: estatua.

Parkeak izapidetzeko sei bat urte behar dira. Ingurumen-adierazpena lehorrekoa baino zailagoa da, itsas ingurunean eragiten dituzten ondorioak gutxiago ezagutzen direlako, eta itsasoa partekatu behar delako, arrantzaleei kalterik egiten ez dieten eta itsas ibilbideetan eraginik ez duten tokiak bilatuz.

Gobernu zentralak abenduan itsas energia eolikorako ibilbide-orri bat onartu zuen, 2030ean 3 gigawattera iristeko helburuarekin. Bestela esanda, 2028-2029an itsas aerosorgailuetatik espero den potentziarekin, 15 megakoa makina bakoitzeko, 15-17 parke dira, bakoitza 15-17 aerosorgailurekin.

Espainiak zazpi mila kilometroko kostaldea duenez, sakabanatu ahal izango dira. Oso garrantzitsua da Espainiako merkatu lokal minimo bat garatzea, haize flotatzailearen balio-kate osoan “trakzio-efektua” egingo duena.

Hurrengo urratsei dagokienez, lehena itsas eremua antolatzeko planak onartzea da, kokaleku posibleak finkatzeko eta beste jarduera batzuekin batera nola bizi diren arautzeko. Hiruhileko honetan bertan izatea espero da.

Ondoren, lehen enkantearen deialdia, urte amaieran iragarri ahal izango da eta 2023ko lehen hiruhilekoan deitu.

Enkanteak hiru gai esleitu behar ditu aldi berean: gunearen erreserba, probak eta neurketak egin ahal izateko; nola bermatzen den sare elektrikorako sarbidea eta konexioa parkea funtzionatzen hasten denerako, eta ordainsari-erregimen bat, hau da, enpresa sustatzaileak ekoitzitako megawatt bakoitzeko jasotzen duen kontraprestazioa finkatzea. Helburua, 2028-2029an funtzionatzea.

Egilea Andoni Beitia