Lehenik eta behin, estanflazioaren mamua izan zen, hazkunde ekonomikorik gabeko prezioen agertoki desiragarria, eta orain arriskua atzeraldi ekonomiko globaleko arriskua da argi eta garbi. Horrela ikusten ari dira, behintzat, finantza-merkatuak, azken egunotan salmenta-uholde handi batekin erreakzionatu baitute egungo egoera ekonomiko zailarekin: banku zentralak, Fed buru dutela, inflazioari aurre egiteko interes-tasen igoeretan azeleragailua zapaltzen – Hazkundea sakrifikatzeko arriskuan egon arren –; gerra bat Ukrainan, lehengaiak garesti mantenduko direla agintzen duena, eta, bertan, gerra gorakadaren ondorioz, gero eta txikiagoa izango dela mundu mailako gorakadaren erritmoa.
Zailtasun horien guztien emaitza honako hau da: aurtengo hazkunde ekonomikoaren aurreikuspenen murrizketa, eta beherapenak enpresen irabazietara ere iritsiko diren beldurra; izan ere, oraingoz, lehen hiruhilekoan ziurgabetasun handieneko ingurune bati eutsi diote, Europan gerraren hasieraren hasierako inpaktua barne. Inbertitzaileek, beraz, arrazoi gehiegi dituzte ezkortasunari eusteko, eta bitartean beldur guztien ardatz den adierazleak, inflazioak, etenik gabe jarraitzen du.
Prezio-igoerei aurre egiteko erabakitako tasa-gorakaden aurrean erreakzionatu du merkatuak, eta etorriko dira, egungo egoerari are egoera okerragoa aurreratuz. Orain, galdera nagusia ez da jada non dagoen merkatuko lurzorua aurtengo beherakaden ondoren, baizik eta ea posible izango den erremontea. Azken batean, burtsa-ziklo baxua hasten bada, atzeraldi ekonomikoa izango da atarian.
Oraingoz, alarma batzuk piztu dira, ez guztiak. Kriptoaktiboen aste honetako ziztadak argi eta garbi erakusten du inbertitzaileak, ausartenak ere bai, arriskuak murrizten ari direla moten gorakadaren aurrean. Wall Streeten, S & Pk sei astez jarraian behera egin du, hamarkada batean ikusten ez zen marka negatiboa. Urduritasun handia dago, baina ez saltzailearen izua, eta taktikarik zabalduena jarrera defentsiboagoak hartzea da, inbertitzaileek ere ez baitute erosketa botoia emateko erabakia hartzen. Emmanuel Cau Barclays-en Europako errenta aldakorreko estrategiaburuak burtsa-jaitsieren jarraipena aurreikusten du.
Atzeraldiaren beldurra
Inbertitzaileek errenta aldakorra saltzen jarraituko dute atzeraldiaren beldurra murrizten duen detonatzailerik gabe (esaterako, Fed erosoagoa, Txina bere Covid zero politikari uko eginez edo Ukrainako tentsioa jaitsiz). Urte amaierako gure prezio objektiboetarainoko potentzial apal bat ikusten dugu, ez ditugu burtsak beren azken maximoetara itzultzen ikusten, gehitzen du. Eta aitortzen du merkatuaren sentimendua oso baxua den arren, ez dela kapitulaziorik izan, ziklo baxistak inauguratzen dituen irabazien zain egoteari erabateko uko egitea.
Arriskua berehala murriztu dutenak hedge funds direlakoak izan dira, Cauk dioenez. Hala ere, badira beste merkatu-eragile batzuk beheranzko joeran ez daudenak eta ur-jauzian salmentak eragin ditzaketenak. «Inbertsio-alternatiben faltak burtsan oso inbertituta mantendu ditu funtsak eta partikularrak. Eta atzeraldiaren beldurrak inflazioaren beldurra gainditzen badu, litekeena da inbertsio-funtsen eta partikularren salmenta gehiago izatea.
Pablo Gilek, XTBko merkatu-estrategak, atzeraldi bat iristeko argudio nahikoak ikusten ditu, bere ustez saihestezina dena, bai banku zentralek jarduten badute – Hazkundea irauliko duten tasa-gorakadekin –, bai bestela – Kontsumoa txikituko duten prezio mugatuekin –. Posible da % 35eko zuzenketa gehigarria egitea Europan eta AEBetan. Banku zentralek urteetan zehar ezerezetik dirua sortu zuten eta orain diru normalkuntza hasiko da. Murrizketa hasi da, baita tipoak igo gabe ere. ETFetan irteera masiborik ikusi ez den arren, inbertitzaileen kapitulaziotik oso urrun gaude oraindik, azaldu du. Azken batean, oraindik urrun dago inork arrazoiei jaramonik egiten ez dien eta salmentak merkatuko txoko guztietara iristen diren izu-momentutik, bereizketarik gabe.
Arriskurako gosea, lehenago zorretan
Ez dago amore ematerik, baina bai arriskutik gero eta ihes egite handiagoa, oraindik irismen zalantzagarria duena, inbertitzaileen gogoak orain dituen aldagaiak bezainbeste: gerra bat eta iraupen deszifraezineko prezioen igoera bat. Bank of America-n ostegun honetan argitaratutako txosten batean adierazi dutenez, maitasuna hautsi egin da. Michael Hartnett estrategaren arabera, exodo saltzailea Wall Streeten hasi da, baina ez dago benetako kapitulaziorik, nahiz eta asteak funtsak kenduta uzten dituen era guztietako aktiboetan. 2020ko apirilaz geroztik, inbertsio-maila handieneko (high yield) diru-itzulketak izan dira; urte horretako ekainaz geroztik, burtsan salmentarik handienak izan dira, eta aurten, balio teknologikoetan irteera handienak izan dira. Lehengaien salmentei dagokienez ere, lehenengoa.
Hartnetten arabera, merkatuak ez du erakusten behe-amildegira begira egotearen seinale nahikorik, baina ez du uste oraindik hondoa jo denik. Izan ere, 2021eko urtarriletik aurrera, Burtsan inbertitu diren 100 dolarreko lau amortizatu dira, baina 2020ko apiriletik korporazio-zorretan inbertitutako 100 dolarreko 25 amortizatu dira. Kapitulazioak askoz gehiago egin du aurrera kredituan errenta aldakorrean baino. Arriskurako gosea Burtsan baino lehenago itzuliko da zorretan.
BlackRocken, azken egunotan, Europako zor subiranoa eta inbertsio-mailako kreditua neutral izatetik neutral izatera pasatzea erabaki dute. «Garatutako merkatuen errenta aldakorraren gehiegizko haztapenari eusten diogu, nahiz eta azken egunotan zorroko arriskua zertxobait murriztu dugun, egoera ekonomikoak okerrera egin duelako». Epe luzean konstruktiboak izaten jarraitzen dugu, gure ibilbide-orria ez da aldatu, ez dugu ikusten beheranzko burtsa-ziklo baten hasiera, azaldu du Javier García-Díaz AEBetako kudeatzailearen Iberiarako salmenta-arduradunak, munduan kudeaketa baxuko aktiboen bolumen handiena duenak.
BlackRock
Izan ere, BlackRocken konpainia teknologikoetan sartzeko aprobetxatu dute, bereziki adimen artifizialarekin, hodeiko konputazioarekin edo metaversoarekin lotutako sektoreetan. Lehengaietan, osasun sektorean eta bankan ere ikusten ditugu aukerak, oso selektiboak izanik.
Tomás Pintó Bestinver-eko nazioarteko errenta aldakorraren arduradunak aitortu du dikotomia izugarria sortu dela konpainien balioaren eta prezioaren artean. Merkatua moteldu egin da automobilgintzan edo zerbitzuetan, atzeraldia kenduta. Eta behin eta berriz dio merkatuan jarraitzeko eta aukerak aprobetxatzeko – Holcim, Heidelberg, BMW edo Stellantis bezalako enpresetan posizioak hartuz –, hain zuzen ere, merkatu-unea “deserosoagoa” denean.
BBVAtik, Joaquín García Huergak, kudeatzailearen estrategia globaleko zuzendariak, adierazi du merkatua egonkortu eta burtsek aurreko mailak berreskuratu ahal izateko inflazioaren eta interes-tasen igoeren estimazioen gailurra ikusi behar dela. «Hori gertatu beharko litzateke, eta, beraz, gure ustez, urtea ez dago nahitaez galduta», dio. Eta defendatzen du hazkunde ekonomikoaren aurreikuspenak onargarriak baino gehiago direla oraindik, % 3 Estatu Batuetan eta % 2,4 eurogunean.
Europako burtsak
Europako indize nagusiek eta Nasdaq-ek merkatu baxuan jarraitzen dute, azken maximoetatik % 20 baino gehiago jaitsi baita. Eta S & P kategoria horretan sartzear dago, nahiz eta, Pablo Gilek dioenez, merkatu baxista bat ez den bakarrik zenbat jaisten den, baizik eta zenbat denbora jaisten ari den.
Axel Bottek, Natixis IM taldeko Ostrum AM estratega globalak azaltzen duen bezala, merkatu baxu luze bat moneta-politika zorrotzegi baten eta kreditu-krisi baten emaitza izan liteke. Baina gehitu du ezen, oraingoz, ez dagoela enpresa-kreditua uzkurtu izanaren seinalerik. Enpresen konfiantza-mailak eta, batez ere, enpresen balantzeen osasunak ez dute alarma-seinalerik ematen. Dibidenduen eta berrerosketen ordainketa handitzeko potentziala oraindik ere garrantzitsua da. Hala ere, bigarren seihilekoan profit warning gehiago egon daitezkeela ohartarazi du.
Gehiegizkoak izan ala ez, inbertitzaileei ez zaie falta epe laburrean negatibo emateko arrazoirik, eta sell in may ando go away-ko burtsa ezaguna zorrotz betetzen ari da hilabete honetan. Oraindik argitzeke dagoen zalantza nagusia da 70eko hamarkadatik gogoratzen ez den prezio-igoera batek arnasa hartuko ote duen errentagarritasunaren bila merkatura itzultzeko.