Ustelkeriaren aurkako Fiskaltzak helegitea aurkeztu du Repsolek eta Caixabankek komisario erretiratuaren kontratazioari buruz egindako ikerketa amaitzeko Villarejo auziko instrukzio-epailearen erabakiaren aurka, eta bi enpresa auzipetzeko eskatu du, Antonio Brufau lehenengoaren presidentea eta Isidro Faine bigarrenaren presidente ohia.

Joan den ostiraleko apelazio-errekurtso batean (Europa Pressek eskuratu du), Ministerio Publikoak justifikatu egin du magistratuak arduradun nagusiak eta konpainiak salbuetsi zituen autoaren aurka egin izana, fokua guztiek delituak egin izanaren “zantzuetan” jarrita, eta, bere ustez, delitu horiek bere horretan jarraitzen dute.

Joan den ekainaren 2an, Instrukzioko 6 zenbakiko Epaitegi Zentraleko titularrak prozedura laburtura pasatzeko autoa eman zuen, Villarejori ustez egindako legez kanpoko enkarguaren arduradun nagusi gisa bi enpresetako Segurtasuneko buru ohiak auzipetzeko: Rafael Araujo (Repsol) eta Miguel Ángel Fernández Rancaño (CaixaBank). Eta, azaldu zuenez, funtzionario-eroskeria aktiboko delitu gisa deskriba daitezkeen gertaerengatik egin zuen.

Une horretan, Manuel García Castellón epaileak artxibatzea agindu zuen bi enpresentzat, Brufau, Faine eta Repsoleko Luis Suárez de Lezo, Juan de Amunátegui eta Joaquín Uris exekutiboentzat eta Antonio Masanell Medios de Caixabankeko zuzendari nagusi ohiarentzat.

Hala ere, Ustelkeriaren Aurkako Epaitegiak instrukzio-epailearen autoa indarrik gabe uzteko eta Repsol eta Caixabankeko pertsona juridikoak eta Antonio Brufau, Luis Suárez de Lezo, Isidro Fainé eta Antonio Masanell auzipetzeko eskatu du.

Hori guztia ‘Tándem’ makrokausaren 21. piezaren esparruan; izan ere, magistratua ikertzen ari zen Repsolek eta Caixabankek 2011n CENYT Villarejoko enpresa-taldeari eskatu ote zioten Sacyrreko presidentea zen Luis Del Rivero eta bere ingurua zelatatzeko, enpresak eta bere aliatu mexikar Pemexek Repsolen kontrola har ez zezaten.

Petrolio-enpresari dagokionez, Ministerio Publikoak dio zantzu batzuk daudela “konpainiaren delituak prebenitzeko planak eskatutako kontrolak ez zirela bete Villarejoko kontratazioan”, “Konpainiaren interes soziala defendatzeko, Sacyrrek lortutako sindikazio-akordioaren aurrean”.

Baina, gainera, Fiskaltzaren arabera, “Kasu honetan zantzu gisa egiaztatu denez, CENYTren aldeko esleipena, zenbatekoa kontuan hartuta, esleipena egiteko maila egokia ez zuenak onartu zuen”. “Gainera, erosketa-unitateak esku hartu gabe eta hornitzailea aldez aurretik kalifikatu gabe egin zen esleipena. Era berean, kontratazio guztia pertsona bakar batengan zentralizatu zen, prebentzio-planetan jasotako funtzioen bereizketa bete gabe “, azaldu du.

Caixabanki dagokionez, Ustelkeriaren Kontrakoak adierazi du ez dagoela jasota “behar bezala” bete zenik “CENYTek emandako zerbitzuen egiaztapena, finantza-kudeaketako arloak ordainketa baimentzeko ezinbesteko oinarri gisa”.
“Nabarmen urratua”

Ildo horretan, deigarria da, halaber, bankuaren barne-arau bat, aurrekontu-kudeaketako ereduarekin zerikusia duena – “Berebiziko garrantzia du delituak prebenitzeko ereduan” –, eta “nabarmen urratuko zukeena CENYTekin kontratatutako zerbitzuak egiaztatzeko eta ordaintzeko prozesuan”.

Fiskaltzak ohartarazi duenez, “Funtzionario-eroskeriaren delitua saihesteko konpainian ezarritako barne-kontrolak urratu dira”. “Eta ez-betetze horiek ez ziren antzeman konpainiaren kontroletan, agerian utziz ez zirela egokiak eta eraginkorrak, edo, ez-betetze horiek detektatu arren, ez zitzaiola jaramonik egin horiek hautemateari”, gaineratu du.

Brufauri dagokionez, Miguel Serrano eta Cesar de Rivas fiskalek adierazi dutenez, bera eta Suarez de Lezo “ez ziren bazterrean geratu, baizik eta” Villarejori “egindako enkarguan parte-hartze aktiboa izan zuten, Polizia Nazionalean Luis del Riverori buruzko ikerketa egiteko zerbitzu aktiboan zegoenean”. Sacyrreko presidente zenari egindako ustezko espioitza horretan, “Dei-trafikoetara sartzea” ere lortu zuten.

Fiskaltzaren arabera, Brufau eta Repsoleko zuzendari ohia izan ziren “enkargu hori betetzeko bildutako dokumentazioaren eta informazio guztiaren hartzaile nagusiak, konpainiarentzat berebiziko garrantzia duen gai bati dagokionez”. “Eta, beraz, akziodunentzat kaltegarritzat jotzen zuten itunetik babesteko hartzen zituzten erabakiak hartzerakoan baloratu beharko luketenak”, adierazi du.

Testuinguru horretan, Ministerio Publikoak dio Del Riverori buruzko ikerketa Brufauk eta Fainek “batera sustatutako erreakzioa” izan zela. “CENYTen baterako kontratazioaren sorreran bi konpainia kontratatzaileetako presidenteen akordioa agerian geratu zen bien deklarazio judizialetan”, adierazi du.

Ildo horretan, Fiskaltzak azpimarratu du Fainek kontratazioaren berri izateaz gain, Caixabankeko presidente ohiaren “ondorengo jarraipen pertsonala” berretsi egin duela banketxeko Segurtasuneko buru izandakoaren deklarazio judizialak.

Bilera horretan, Miguel Ángel Fernández Rancañok adierazi zuen, Villarejotik egindako txostenak jaso ondoren, gai horiek Fainérekin berarekin bidali zituela, “Egiten zituzten bileretako beste puntu bat bezala, eta bere berehalako nagusiak, Antonio Masanell Lavilla komunikabideen zuzendari nagusiak, hala adierazi ziola aldez aurretik”.

Gauzak horrela, Fiskaltzaren arabera, Masanellek gertakarien bertsio hori “berretsi” zuen, “CENYTen kontratazioari buruz ezer gogoratzen ez zuela adierazi arren, ez baitzuen Rancañoren bertsioa gezurtatu”.

Eta, Masanelli berari dagokionez, Ustelkeriaren Kontrakoak uste du “egindako jarduketei esker datu inkriminatzaileen altxor sendo bat lortu ahal izan dela, ikertuari buruz adostutako largespena justifikatutzat jotzeko modukoa”. “Bere deklarazio judiziala, Fernández Rancaño ikertuaren deklarazio judiziala eta Caixabankeko Barne Auditoriak CENYTen zerbitzuen kontratazioan eta ordainketan parte hartzearen eta ezagutzaren norainokoa egiaztatzeko egindako ikerketaren hutsune nabarmenak gertakarietan parte hartu izanaren zantzu nahikoa dira”, ondorioztatu dute.

Egilea Andoni Beitia