Antonio Brufau Repsoleko presidentea ekonomia eta gizartea deskarbonizatzearen alde agertu da, baina ohartarazi du prozesu hori ezin dela epe laburrean itxi eta erantzukizun guztiak industriara eraman. Esan duenez, apustu horri hiru zutabetan eutsi behar zaio: jasangarritasuna, horniduraren segurtasuna eta lehiakortasuna, eta deitoratu egin du Europak azken bi osagai horiek “ahaztea”, jasangarritasun energetikoari lehentasuna emanez.
Elkargik Donostian antolatutako enpresa-topaketan, Repsoleko presidenteak adierazi duenez, “Inork ez du eztabaidatzen ikatzik gabeko ekonomia bat, baina hori ez da bihar lortzen eta kostu handiak dakartza”. Hori dela eta, 2050 horizontea izango duen ibilbide-orri bat ezartzearen alde agertu da, alternatiba guztiak kontuan hartuko dituena, elektrizitatetik hasi eta erregai fosiletaraino.
Horri dagokionez, beharrezkotzat jo du erregai fosilak jasangarriago egiteko moduari buruzko ikerketa areagotzea, 2050ean mantenduko direla uste baitu, eduki kutsatzailea murriztuko duten teknikekin, printzipioz baztertu beharrean. Teknologia horiek “interesatzen ez direlako” garatzen ez direla deitoratu du, baina Euskadi salbuespen bat dela esan du, ekonomia zirkularrarekiko, hidrogeno berdearekiko edo deskarbonizazio-polo baten eraketarekiko sentsibilitatea erakutsi baitu.
Europako adituek energia elektrikoaren eta autoen errekuntzaren arteko konbinazioa defendatzen dutela adierazi du, betiere azken hori egungoa baino garbiagoa bada. Egoera hori bi hamarkada eta erdi barru bideragarria dela uste du, aukera guztiak aztertu ahal badira; izan ere, “2050ean izango ditugun teknologiak oraindik ez daude agerian”.
Halaber, arduradun politikoei mezu bat helarazi die zientzialarien lana baloratzeko eskatzeko, eta, hala, adierazi du urtebetean covid-19aren aurkako txertoa lortu zutela, zientziak loturarik gabe lan egin ahal izan zuelako, eta jarrera bera eskatu du ikazteari dagokionez. Aldi berean, ibilgailuetan teknologiarik ez debekatzea proposatu du, merkatuan eskaintza mantentzea baizik, lehia askea egon dadin, “Eta herritarrek jakingo dute zein erosi”.
Globalizazioa
Anabel Gonzalez MME Munduko Merkataritza Erakundeko zuzendari nagusiaren ondokoak ere parte hartu du topaketan, eta munduko hornidura-kateetan izan diren azken arazoei buruz hitz egin du. Azaldu duenez, arazo horien sustraia koronabirusaren pandemia, klima-aldaketa eta ezadostasun politikoak dira.
Gonzalezen ustez, irtenbidea ez da herrialdeek hornikuntza hurbilago bat bilatzea, hornidura-kateak “desglobalizatzea”, baizik eta dibertsifikatzea. Hornidurak muturreraino eramateak ez luke, bere ustez, herrialde bateko ekonomia arazoak aurkitzetik salbuetsiko, eta horren adibide gisa aipatu du estatu batean eguraldi txarra eginez gero materialen hornidura eten daitekeela hurrengoak bakarrik erabiliz gero; jarduera hori dibertsifikatuta edukitzeak, berriz, beste herrialde batzuetatik lortzea ahalbidetuko lioke.
Hirugarren hitzaldia, oraingoan telematikoa, Ricardo Mourinho-Felixek egin du, EIB Europako Inbertsio Bankuko presidenteordeak, eta nabarmendu du klima-aldaketaren aurkako borroka ez dagoela soilik inbertsio publikoen mende, sektore pribatua tartean sartu behar dela baizik.