Arima harrotuak utzi nau Santiagon, hitzez hitz, asko ez galtzeko lan egiten duela esanez, eta nahiz eta ez dudan ezagutzen Galiziako abeltzain hau, Santiago Rego, Ternera Supremako abeltzainen presidentea, ulertzen dut zer gertatzen ari den, hau eta beste abeltzain asko, beren kontu korrontea zenbaki gorrietan ikusita eta beren familia-ondarea jaten ari direla jakitun, alanbrean bizirik dirauela, egoerak noiz lehertuko zain.

Esamoldea, hala nola, asko ez galtzeko lan egitea, ekoizleen etsipenaren isla fidela da, bizi dugun ekaitz perfektuaren barruan, beren familiak aurrera ateratzeko eta beren ustiapenak bideragarri egiteko dirua irabaztearekin amesten ez dutenena, ezta parra egitearekin ere, kostuak estaltzearekin, gehiegi ez galtzearekin etsitzen dutenena ez bada, eta horrela, denborak ihes egin arte eutsi ahal izatearekin.

Egoera hori ez da orokorra, baina ezta irreala ere, eta azpimarratzekoa da produkzio-sektorean sartu nahi duten gazteak daudela. Horren erakusgarri dira Arantzazuko Artzain Eskolako azken promoziotik atera diren 10 gazteak. 10 gazte berri, ziurtagiria eskuan eta txapela buruan, artzain izateko bideari ekin diotenak, bai jatorrizko ustiategietan, bai beren ustiategi propioak eta abeltzaintzako ustiategi berriak bultzatuz, eta 25 urte hauetan Eskolatik igaro diren 300 gazte baino gehiagorekin bat egin dutenak.

Prestakuntza intentsiboko eskola honen zilarrezko ezteiak aitzakia ezin hobea dira gaur egungo taldea zoriontzeko, Andoniren hutsunea nabarmentzeko eta nola ez, Nikolas handia erreskatatzeko. Nikolas fraide frantziskotarra da, gaur egun osasun delikatua duena, baina bere garaian, bere bikaintasunarekin, José Manuel Goikoetxea kontseilariaren laguntza ematen jakin zuena eta gaur egun errealitate emankor eta eztabaidaezina denaren oinarriak jartzen jakin zuena.

Horrela, gaur egun, Artzain Eskola erreferentziatzat hartuta, Esne-behien Abeltzainen Eskola abiarazi da, idatzi gabe dagoena laster eta argi pairatzen ari den ekoizpen-azpisektorea bultzatzeko. Helburu hori oso zaila da, esnearen sektorerako prestakuntza-proiektu baten oinarriak finkatzea, baina behar dugu, jatea baino gehiago, instalatuta dauden zulo beltza gaindituko duen agertoki itxaropentsu bat behar duen sektore batean.

Abeltzainaren prezioek gora egiten dute, poliki, ekoizpen-kostuen gorakadak eta abeltzainen itolarriak baino erritmo motelagoan. Horren ondorioz, ekoizpena murrizten ari da, eta industriaren eta banaketaren kuartel nagusietan ohartarazten hasi da, esnea urritzen hasi dela ikusten baitute, baita ekoizpena handitu ohi den udaberrian ere. Agian, elikaduraren, energiaren eta erregaien kostuak parametro normaletaraino jaitsiko balira eta esnerik ez izateagatik prezio altuak mantenduko balira, orduan, agian, azpisektore horretarako gazteak izatea pentsa genezake. Bestela, gogor margotzen dute.

Dena den, ez dira tristurak eta berri txarrak, datorren asteburuan, hilaren 8an eta 9an hain zuzen ere, 30 euskal baserrik ateak irekiko baitizkiote jendeari, bizi diren herriak, bizimodua eta ekoizpena ezagutarazteko. Nire ustez, ENBA nekazaritza-erakundearen ekimen zoragarria da, Ongi etorri baserrira izenekoa, baserrira ongi etorriak, hiriko jendearen eta baserrietako jendearen arteko hurbilketa ahalbidetzen duena, kontsumitzaile eta ekoizleen arteko zuzeneko lotura, azken helburu gisa, herritarren nekazaritza-sentsibilitate handiagoa bultzatzea eta kontsumitzaileek, bisitaren ondoren, elikagai bakoitzaren atzean dagoena hobeto ezagutzea bilatzen duena.

Helburua sinplea da, baina oso beharrezkoa, nekazaritzako errealitatetik gero eta urrunago dagoen gizarte batean, fisikoki zein mentalki; izan ere, ez da harritzekoa egiaztatzea hiriburuko biztanleek ez dakitela non dauden herri txiki horiek, urrutien dagoena autoz ordu erdira, Eivissako kalak edo Londresko dendak ezagutzen dituen bitartean, edo ezagutzen ez dituzten haurrak, hain gustuko duten izterra animalia bat jaiotzen ez bada, animalia bat ez bada, eta animalia bat hiltzen bada.

Diotenez, marruskadurak maitasuna egiten du, eta horregatik, kontsumitzaile eta ekoizleek elkar ezagutzea baino gauza hoberik ez dago, lehenek baserritarren lana hobeto balora dezaten, eta bigarrenek, azken finean, sortzen dituen kontsumitzaileen kezkak eta iritziak bertatik bertara ezagut ditzaten.

Badakizue, ongi etorri baserrira!.

Egilea Andoni Beitia