Euroaren balioaren jaitsiera, berez, duela bost urte hasi zen arazo bat da, baina ez hain modu nabarmenean, eta aringarri batekin: garai hartan, testuinguru ekonomikoa hedakorra zen, eta pandemia ez zen herrialdeen egunerokoan sartu. Lehen ere, 2016ko abenduan, baxuagoa zen (1,035 dolar). Aste honetan 1,02 dolar inguruan egonkortu da, jaitsiera etengabea izan ondoren. Horrela, 2002an indarrean sartu zenetik izan dituen mailarik baxuenetan kokatu da. Aurten, euroak bere balioaren ia % 10 galdu du dolar amerikarraren aldean, baina duela urte eta erdiko egoerarekin alderatuz gero, beherakada % 16,6raino igo da, oso portzentaje altua.
Hainbat arrazoi daude, baina Ukrainaren inbasio errusiarra behin eta berriro planteatzen bada ere, egia esan aurretik datorren kontua da. Dolarra gero eta sendoagoa da, Erreserba Federalaren diru-politika oldarkorren ondorioz. Erakunde horrek, Europako Banku Zentralaren baliokidea Estatu Batuetan, hiru aldiz igo ditu interes-tasak martxotik. Erabaki horrek AEBetako ekonomiari mesede egiten dio, Europak ez bezala, gerra bere lurraldean ez dagoelako. Gainera, Moskuri ere ez dio energiarik erosten, gasa eta petrolioa esportatzen baititu, nahiz eta Barack Obamaren agintalditik bere erreserbak loditu eta salmentara hainbeste ez bideratu turbulentziak aurreikusita.
Eremu askotan izango du eragina
Euroaren gainbeherak hainbat alderditan izango du eragina. Enpresen alorrean, AEBetara esportatzeko tradizioa duten enpresak, makineriaren sektorekoak kasu, onuragarriak izan daitezke, inportatzaile estatubatuarrentzat erosketak merkeagoak izango baitira. Hala ere, eragin orokorra mugatua izan daiteke, esportazio gehienen xedea Eurogunea bera baita. Era berean, inbertitzaileak, atzeraldi globalaren beldur, billete berdean babesten ari dira, merkatuei segurtasun handiagoa eskaintzen ari baitzaie.
Gobernuentzat, petrolioaren erosketa, dolarretan erreferentziatutako lehengaia, garestitu egingo da hurrengo hilabeteetan, erritmo horrekin jarraituz gero. Horregatik, LPEE osatzen duten herrialdeei presioa handitzen ari zaie ponpaketa-eskaintza handitzeko. Adibidez, Brent upela, nazioarteko merkatuetan neurri gisa hartzen dena, 104,7 dolarrera iritsi da aste honetan, hau da, 103,1 eurora. Duela urtebete, orduko kanbio-tasa operatiboarekin, upela Euroguneko herrialde bati aterako zitzaion 89,5 euroren truke. Jakina, horrek isla izango du erregaietan, erregaiek kontsumitzaileari saltzeko azken prezioa igoko baitute. Eta, joan den martxoko garraioaren grebarekin ikusi zen bezala, kostuak ekoizleentzat hazten badira, erosketa-saskia ere garestitu egingo da. Hala ere, etekin txiki bat Europako turismo-industriarentzat izango da, estatubatuarrentzat merkeagoa izango baita kontinente zaharrera bidaiatzea. Eta alderantziz, oporretan Estatu Batuetara joatea erabakitzen dutenek garestiago izango dute dena.