Santiago Canalesek, Bizkaian eta Araban adinekoei zerbitzu soziosanitarioak eskaintzen dizkien IMQ Igurcoko zuzendari nagusiak, azpimarratu du egoitzak eta eguneko zentroak drama baten eszenatoki izan zirela covid-aren etaparik txarrenean, baina espero du gertakari horrek sortutako eztabaida ziurtasun-gune bat izatea, sektorera baliabide gehiago erakartzeko eta gure profesionalen lana aitortzeko balioko duena. Eta orain IMQ Igurcoren erronka da etxeetara eramatea bere ezagutza eta egoitzetan egiten jakitea.

Nola sortu zen IMQ Igurco eta zer beharrizani erantzuten die?
Igurco 2002an sortu zen IMQ, Urazca eta Cosimet erakundeen eskutik, Euskadin mendekotasuna duten adinekoentzako zerbitzu soziosanitarioen eskaintza garatu eta modernizatzeko beharrari erantzuteko. Garai hartan, Bizkaian 6.000 ohe baino ez zeuden, eta gaur egun 12.000 ohe inguru ditugu, gero eta zaharragoa den gizarte batek planteatzen dituen beharrei erantzuteko.

Zein da 20 urteko ibilbidearen balantzea?
Zazpi egoitza, 10 eguneko zentro eta tutoretzapeko 28 apartamentu kudeatzen ditugu. Guztira, 1.309 egoitza-plaza ditugu Bizkaian eta Araban, eta horien arretaz 600 profesional arduratzen dira, gehienak sanitarioak eta soziosanitarioak. Gure egungo fakturazioa 27 milioikoa da. Enpresa finkatua gara, proiektua eta aurreikuspen onak ditugu, eskatzen den erritmoan eboluzionatzeko gai gara, eta gure esparruan erreferentea eta aitzindaria izaten jarraitzeko gai gara.
Pandemiaren ondoren, gogoeta egin behar dugu etorkizunerako nahi den zaintza-ereduari buruz.

Aurreikusten duzue irekiera berriak edo daudenak zabaltzea?
Une honetan bi proiektu berri ditugu Gasteizen eta Bilbon, gure zerbitzu-eskaintza hazten eta garatzen jarraitzeko aukera emango digutenak. 200 ohe berri izango dira herritarren eskura.

Nola eragin zion covid-aren etaparik gogorrenak zure jarduerari?
Nirea ez den esaldi batekin laburbilduko dut: drama baten eszenatokia izan gara, eta gizarteak erruduntzat hartu gaitu. Gure profesionalek beren osasuna arriskuan jarri dute, eta horrek arrasto psikologiko garrantzitsua utzi du horietako askorengan. Okerrena pasatuta, baikorra izan nahi dut, eta pentsatu pandemia honek eztabaida sozialean jarri gaituela, eta horrek sektorea berregituratzeko balioko duelakoan nago.

Zer esan nahi du zehazki sektoreen berregituraketak?
Gaur egun badago nolabaiteko eztabaida politiko bat etorkizunerako nahi den egoitza-ereduaren inguruan, agian beharrezkoa, baina beharrezkoa da horren aurrean jarrera ezagutzaz, irizpidez eta hartzen diren erabakiek sektorearekin aurrez egiaztatu beharko diren hainbat planotan eragina dutela jakinda.

Medikuntza pertsonalizatuaren eta digitalizazioaren gorakada betean, norantz doa sektorea zentzu horretan?
Digitalizazio humanizatu baterantz, alde bikoitzarekin: egoitzetatik eta eguneko zentroetatik familietara eta etxeetatik zentro eta profesionaletara. Lehenengo kasuan, bidea markatzen ari diren ekimen berritzaileak ditugu, hala nola, gure aplikazioa, «Egoitza Gardenak», aukera ematen baitigu familiei zainketen eguneroko gorabeheren berri berehala emateko. Bigarren kasuan, irtenbide teknologikoak garatzen ari gara, gure profesionalek familia bat etxean ematen ari den zaintza monitorizatu ahal izan dezaten.

Zerbitzu soziosanitarioek aurrera egiten dute pazientea etxean egoteko eredu baterantz. Nola ari da egokitzen IMQ Igurco horretara?
Esan bezala, gure bokazioa da zerbitzu eskaintza bat izatea, adinekoari lehen zaurgarritasun-sintometatik laguntzeko. Zainketen jarraitutasuna funtsezkoa da zerbitzuak pertsona horien benetako beharretara pertsonalizatzeko. Frogatuta dago mendekotasuna duen adineko pertsona batek, zentro profesionalizatu batean bizi denak, maiatza duela

Egilea Andoni Beitia