Ekainean berriro ireki zen eztabaida bueltan da. Errenta finkoa edo errenta aldakorra? Azken hamarkadan, zor-aktiboengatik kobratutako kupoiak enpresek beren akziodunei egindako ordainketak baino askoz txikiagoak ziren. Ez ziren lehia dibidenduen aurrean. Baina arrakala hori itxi egin da azken hilabeteetan. Eurotan jaulkitako bonu korporatiboek Europako enpresa kotizatuen dibidenduen oso antzeko errentagarritasuna eskaintzen dute orain. Gertaera hori ez zen gertatu 2012tik.
Enpresek eurotan jarritako zorrak % 3,36ko errendimendua eskaintzen du bigarren mailako merkatuan – Jaulki ondoren negoziatzen da –, ehuneko 0,35 puntu baino gutxiago Stoxx 600en dibidendu bakoitzeko errentagarritasunaren % 3,71 edo Euroguneko burtsa-erreferentziaren % 3,79 baino.
Zifra horiek oso urrun daude azken hamar urteetan erregistratutakoetatik. Zor korporatiboaren errentagarritasuna % 0,5 baino gutxiagorekin trukatu zen, Bloombergen indizearen arabera; dibidenduak, berriz, % 3 eta % 4 artean mugitu dira, eta une jakin batzuetan % 5 gainditu dute.
Errenta aldakorrak bere dibidenduen bidez oraindik ere eskaintzen duen prima handiagoa da bonu subiranoei begiratzen zaienean, batez beste % 2,38 inguruan baitaude. Espainian, adibidez, 10 urterako epemuga duen bonu publikoak % 2,84an kotizatzen du, eta Ibex 35en dibidendu bakoitzeko % 4,7ko errentagarritasunaren aldean. Batailak argi eta garbi irabazten du errenta finkoa errendimendu handiko eurotan edo high yield bonuetan, ia % 7,5 eskaintzen baitute.
Zergatik itxi da zulo hori? Errenta finkoko errendimendua bi bidetatik etorri ohi da: jasotzen diren aldizkako kupoietatik eta bonoa merkatuan erostean inbertitutako diruaren eta, epemugara arte izanez gero, itzultzen denaren arteko diferentziatik. Alde batetik, zor-jaulkipen berriak kupoi altuagoekin kokatzen ari dira, hau da, etekin handiagoa lortzen da mailegatutako diruagatik.
Eta, bestetik, interes-tasa handiagoak espero direnez, merkatuetan tituluen prezioak ere behera egin du. Horrela, epemugan 1.000 euro itzultzen badira, adibidez, orain bonu hori askoz kopuru txikiagoetan eros daiteke, aldea irabaziz eta kupoiek berez ematen duten errentagarritasuna gizenduz.
Errenta finkora igotzea?
Bonuak Europako Banku Zentralaren (EBZ) moneta-politikaren tonu oldarkorrena deskontatzen aritu dira, ostegun honetan interes-tasak % 0,50etik % 1,25era igo baitziren, 2011tik ikusi gabeko mailak. Nahiz eta aditu batzuek uste duten errenta finkoak ez duela inflexio-punturik markatu tasek oraindik aurretik duten goranzko bidearen aurrean, gero eta iritzi gehiago daudela jada erakargarriak izango liratekeen balorazioen alde.
Errendimendu txikiak
“Azken hamarkadan, errenta finkoaren errendimendu txikiek inbertitzaileak adoregabetu dituzte, eta horietako batzuek murriztu egin dituzte aktibo mota horiei egiten dizkieten esleipenak”, gogorarazi du Benoit Anne MFS Investment Management inbertsio-soluzioen taldeko zuzendariak, eta errendimenduak handitu izanak dinamika hori aldatu duela adierazi du. Beraz, honako hau gaineratzen du: “Ikuspegi estrategikoa hartzen duten inbertitzaileek errenta finkoko esleipenak handitzea aztertzen dute”.
Eztabaida hor dago. “Ezerk ez du pentsarazten, epe labur eta ertainean, interes-tasen bidea norabidez aldatuko denik, eta nola lehiatzen diren bi merkatuak, errenta finkoko aktiboen arteko kreditu-arriskuaren analisiaren emaitza izango da versus estrategien eta funtsezkoen analisia errenta aldakorreko aktiboen artean, jakinik, gainera, batzuk eta besteak errentan ematen ari direna (kupoiak versus dibidenduak),” Azken helburua argi eta garbi izango da, azkenean, kapitalen eredu erabakitzailean, hau da: “.
Hala ere, Franck Dixmier Allianz Global Investorseko errenta finkoko inbertsio globalen zuzendariak uste du oraindik “goizegi” dirudiela “euroguneko bonuetara itzultzeko”; izan ere, EBZren mezu “gogorrak” lagundu dezake “tasen etorkizuneko igoeren aurreikuspenen goranzko zuzenketa egiten eta abuztuaren hasieratik ikusi dugun euroguneko bonuen zuzenketa elikatzen”.