Sindikatuak protesta egin du Nafarroako Enpresarien Konfederazioaren aurrean, arreta sistema publikoa zabaltzea eskatzeko
Indarkeria Matxistaren Aurkako Egunaren (azaroak 25) eta Greba Feminista Orokorraren (azaroak 30) atarian, LAB sindikatuak mobilizazioak egin ditu Bilbon eta Iruñean, patronala zaintzaren negozioarekin aberasten dela eta, beraz, indarkeria ekonomikoa sustatzen eta errepikatzen duela salatzeko. Horren aurrean, Confebasken eta CENen egoitzen aurrean bildutako pertsonek langile guztien bizi-baldintzak hobetuko dituen eta zaintzarako eskubide unibertsala bermatuko duen erkidegoko sistema publikoa aldarrikatu dute.
Iruñeko elkarretaratzean, LABeko hainbat kidek gurpildun aulkiak eraman dituzte enpresarien egoitzako ateraino, eskuetan kartelak zeramatzaten aulkietan eserita zeuden adineko pertsonak zituztela, zaintza-sistema publiko komunitario bat eskatuz eta Nafarroako zainketa-arloko hitzarmenak desblokeatzea eskatuz. Ke moredun bi pote ere piztu dituzte, aldarrikapenari kolorea emateko.
Poliziekiko anekdota alde batera utzita, LABeko bozeramaileek gogorarazi dute, bai Iruñean bai Bilbon, gaur egun zaintza-zerbitzu gehienak pribatizatuta eta enpresa gutxi batzuen esku daudela, eta, gainera, enpresa horiek diru publikoa jasotzen dutela. Administrazioaren laguntza dute aberasten jarraitzeko, langileen, erabiltzaileen eta familien kontura. Gure erakundeak gobernatzen dituzten alderdi politikoek alfonbra gorria jarri diote zaintza zerbitzuen pribatizazioari.
Pribatizazioak dakartzan ondorioak aski ezagunak dira: soldata urriegiak, lanaldi luzeak, ratioak kontuan ez hartzea, urteetan blokeatutako lan-hitzarmenak, erabiltzaileei zaintza duinak ukatzea… LABek nabarmendu duenez, hori guztia indarkeria matxista ere bada. Adibide gisa, DomusVik (adinekoen egoitzak kudeatzen dituen enpresa) 1.400 milioi euroko irabaziak dituen bitartean, Arabako eta Nafarroako egoitzetako langileak hitzarmenik gabe daude eta 1.000 euroko soldata jasotzen dute 1.792 lanorduren truke urtean.
Zaintzari eskainitako enplegu eta lan guztiak prekarioak dira, eta gogoratu behar da Hego Euskal Herrian 164.000 emakumek egiten dituztela doan. Hala ere, patronalaren negozioa zainketen sektoretik haratago doa, emakumeek hartzen dituzten lanaldi-murrizketen edo kontziliazio-neurrien bidez ere aberasten baita.