Teknikak eta teknologiak erritmo frenetikoan egiten dute aurrera, lan-eskubideek eta -baldintzek bezala. Horregatik, ezinbestekoa da atsedenaldiak eta deskonexio digitala errespetatzea, aurrerapen iraunkorra bermatzeko. Faktore horiek ez diote lan-eremuari bakarrik eragiten, baita langileen osasunari eta ongizateari ere.

Atsedenaldiak ez betetzeak ondorio kaltegarriak eragin ditzake langileen artean, hala nola estresa, familia-gatazkak, lan-errendimendu txikiagoa edo denboraren kudeaketa txarra. Ondorioz, produktibitatea kolokan dago. Horregatik, funtsezkoa da deskonexio digitalaren erregulazioa nazio mailan eta Europa mailan aztertzea.

Espainian duela bost urte baino gehiagotik dago indarrean lanean deskonexio digitala izateko eskubidea. Gure legegileak berariaz aitortzen du neke informatikoa enpresetan ebaluatu beharreko arrisku-faktore bat dela.

Frantzian edo Espainian ez bezala, Europar Batasuneko beste herrialde batzuk beste maila batean daude, eta oraindik ez dute beren barne-araudia egokitu teknologiak lanean duen eraginera. Izan ere, gaur egun, herrialde batzuek oraindik ez dituzte beren langileak neke informatikoaren arriskutik babesten, hain zuzen ere, langile horiek laneko tresna teknologikoetatik aldentzea ahalbidetzen duten erregulazio propiorik ez dutelako, beren denbora librea lanetik kanpo gozatzeko (oporrak, ezintasunak, eszedentziak, eguneko eta asteko atsedenaldiak, etab.). Egoera ikusita, Nicolas Schmit komisarioak espero du berandu baino lehen telelanari eta deskonexio digitalari buruzko zuzentarau bat gauzatuko dela datozen hilabeteetan, eta horrek lagundu egin dezakeela, zalantzarik gabe, arlo horretan lan-harremanetan hain garrantzitsua den esparru komunitario bat egon dadin.

Deskonexio digitalak eta telelanak harreman konplexua dute. Kontzeptu bereizezinak dira, eta ez dira nahastu behar, lan telematikoak arrisku espezifikoak dituelako eta enpresaburuak bere langileen segurtasuna eta osasuna bermatu behar dituelako. Izan ere, telelangileak joera handiagoa izan dezake deskonexio digitalik ez izateko, bere zerbitzuak erabat bitarteko digital edo teknologikoen bidez ematen dituelako.

Espainiako eta beste herrialde batzuetako berariazko erregulazioa aginduzko kontua bada ere, egia esan, langileak eta enpresaburuak gehiago sentsibilizatu eta kontzientziatu behar dira. Teknologia berriek onura asko ekarri dizkigute, baina baita etengabeko ebaluazioak eskatzen dituzten arriskuak ere.

Urrutiko Lanaren Legeak eskaintzen duen lan-malgutasuna enpresaburuak bere enpresa antolatzeko duen eskubidearen eta langileak bere denbora librea eta atsedena hartzeko duen eskubidearen barruan kokatu behar da. Lan-arloko auzitegiek, era berean, teknologia berriek lan-eremuan eta eremu pertsonalean sartzen dituzten berezitasunak aztertu eta horietara egokitu behar dute. Ildo horretan, gaur egungo epaiek erakusten dute langilearen babesik eza eta deskonexio digitalerako eskubidearen urraketa, batez ere urruneko lanean. Lan-denboraren antolaketa erronka bihurtzen da, bai langilearentzat (atsedena eta lana bereizi behar ditu), bai enpresaburuarentzat (atsedenaldietan lan-zereginak egitea gainbegiratu eta saihestu behar du). Esparru horretan, erabaki judizialen bilakaerak eta indarreko araudietara egokitzeak erakusten dute arreta handiagoa jarri behar zaiela adin digitaleko lan-baldintzei antolamendu-mailan.

Horregatik dira beharrezkoak eta premiazkoak Espainiako ingurune iuslaboralistatik zenbat eta lan akademiko gehiago, atseden digitalik ezak langileen osasun mentalean dituen ondorioak argitzen laguntzeko. Ez da ahaztu behar deskonexio digitala gai konplexua dela eta lan-harremanetan ertz asko dituela (segurtasuna eta osasuna, datuen babesa, intimitatea, kontziliazioa, atsedenaldiak, etab.), eta lasaitasunez eta lasaitasunez landu behar direla.