Iritsi da bere ordua
Dirua handitzen ari da pazientziaren zuhaitzean, bilaketa saiatuaren eta itxaronaldi lasaiaren artean, harik eta bere ordua iristen den arte. Urtarrilean, neguko merkealdiak izaten dira. Jada ez dira garai batean bezala, gudu zelaiak, non gangek zalaparta hori sortzen zuten, “a por todo!” oihukatuz. Gaur egun jendea ateratzen da ehizara eta ehizara, bai, noski, baina denak du estrategia bat. Tiro eginda joango da. Ondo identifikatutako beharra bilatzen da, eta ez edozein produktu, paseko hegazti bat, hegaldian harrapatu ahal izanez gero gatibatzen zaituena. Internet da bezero asko gidatzen dituen izarra, eta salmentek saltokiei stocken hautsa eta apurrak astintzen uzten diete.
Ba al da merkealdia erosten duen pertsonarik hilkorrengandik bereizten denik? Baietz uste dut. Ez da izaki arrunta, baizik eta hainbat balio bildu behar dituen alea, hala nola pazientzia, aurrezteko gaitasuna, ausardia, bizkortasuna, berekoikeria, atxikimendua, ikusmen zorrotza, gorputz-adarren malgutasuna, erresistentzia, epaitzeko azkartasuna, kalkulurako gaitasuna, eta gizalegearekin bat ez datorren maltzurkeria mota bat. Ezaugarri horiekin, gauza bera egiten duzu lotarako kamiseta batekin edo aurtengo Pariseko Joko Olinpikoetarako minimoarekin.
Zeintzuk dira jokoaren arauak egun hauetan? Hainbat jarrera daude, nahiz eta, esan dizuedan bezala, dena epeltzen joan den. Oraindik badira 50 euroko janzki bat erosten dutenak, duela bi egun deskontua harrapatzeko plazer hutsagatik 100 euro balio zuena, nahiz eta urtarrilean bikini bat edo uztailean beroki bat behar ez izan, nik dakidala. Ez dira, pentsa daitekeenaren aurka, inurri aurreikusleak, baizik eta ebaketa erabilgarritasuna baino gehiago baloratzen duten zigarro kantarinak. Hor daude, halaber, bizitza lau alboetatik diseinatzen duten kalkuluko jendea, eta armairua betetzeko zain daude egun hauetan.