Ecopostureoa
POSTUREO RAEk 2017an onartutako neologismoa da, nahiz eta kontzeptua lehendik ere bazegoen: jarrera artifizial eta inpostatu hori, bukolikoa, zoriontsua, ona… anplifikatzen duena. Aurrealde hutsa, lehen esan dugu. Edonola ere, ondo dago hitz berri bat, egoera horiek errealitate sozialaren parte bihurtu direlako. Sareetan, publikoan, dena da itxura, glamour, postureo, hara. Kapitalismoak itxura polit hori zerbait ekonomiko bihurtu du, eta zikinkeria alfonbraren azpian ezkutatzen duen irudi bat publizitate-inbertsioarekin ezkutatzen du. Aurpegia garbitzea, beti esan izan dena eta orain dena naturala, osasuntsua, ekologikoa eta jasangarria dela saldu nahi diguna, itxura ona ematen duelako. Duela urte batzuk ecoimpostura terminoa irakurri banuen ere, badirudi azkenean ecopostureo erabiliko dela, laster debekatuko eta zigortuko duten araudi zorrotzetan. Zuriketa ekologikoa baino laburragoa eta sendoagoa.
Izan ere, hau da gaia: ekologikoa zerbait positiboa eta arduratsua iruditzen zaigun mundu honetan, merkataritzak martxa guay gisa azaleratzen digu. Gauza bera baino gehiago saltzeko, hau da, oihartzuna ez dena, kontrakoa baizik. Komunikabideetan ikusten ditugun kanpainetan, energia enpresek, erregai fosiletatik eta eskaerarekin eta gerokoekin espekulatzeko etekin izugarriak lortzen dituztenek, jasangarritasunaren eta ekonomia zirkularraren aingeruz janzten dira.
Enpresa horien artean ere badira auziak, eta elkarri leporatzen diote ekopostureoa. Eta beste asko berdez janzten dira, atzean daramaten zama zikin guztia ezagutu eta garbitu gabe. Baieztapen lausoekin edo zuzenean gezurrekin (EBk dio aztertutako kasuen % 40). Debekatuko ahal da.