Udaren amaiera
Udazkenaren aurreko gau hotz horiek sentitzen ari garen arren, 2024ko udari begirada globala botatzen diozunean alerta guztiek salto egiten dute: inoiz ez da hain berorik erregistratu. Gure herrialdea ez da errekor hori alde batera utzi, eta dagoeneko ukaezina da gure planetako batez besteko tenperatura baino gradu eta erdi gorago gaudela industria-iraultzaren aurretik. Ozeanoak, kontinenteak eta atmosfera jasotzen ari diren gehiegizko energia, klima-aldaketa neurtzeko modu bat dena, Hiroshimako 12 bonba leherraraztearen parekoa da segundo bakoitzean. Ez gaitu harritu behar, beraz, egoera horren ondorioek klima berotzeaz gain, muturreko fenomenoak ere sortzea, horien maiztasuna handituz.
Eta, hala ere, nolabait, zenbat eta froga gehiago izan probokatzen ari garenaren inguruan, orduan eta gehiago begiratzen dugu beste alde batera, ahaztu egiten gara edo denak berdin jarrai dezakeela uste dugu. Are gehiago, sare sozialetan askatasunaren aurkako gorrotoaren argumentarioak negazionismo klimatiko bortitza txertatu du, eta orain meteorologoa izatea arriskuko lanbidea da. Badakizue gizakiok mezularia hiltzeko joera dugula, beraz, nahiago dut propositiboa izan eta aldaketa erradikalak eskatzen hasteko eskatu. Adibidez, gure herriguneetan erregai fosila lehenbailehen kentzea, ibilgailu pribatua eta ondo hormigoitutako baina zuhaitzik gabeko espazio gogorrak lehenetsi dituen hirigintza birmoldatzea, guztiz kontrakoa: kutsaduraren eta harrapaketaren mehatxurik gabe bizikletaz ibil edo ibil daitezkeen paseoak; garraio publikoaren zeregina ezagutzea eta, batez ere, hiri-espazioa zuhaitzez betetzea, horien itzalak datorren udan etorriko zaiguna jasaten lagunduko baitigu.