Joan den otsailaren 14an EAEko partzuergoak Talgoren akzioen % 29,7 erosi zuela iragarri izanak ez du esan nahi, ezta hurrik eman ere, trenbide-fabrikatzailearen bilakaera estrategikoaren azken gertakaria izan denik. Euskal erakundeek erabiltzen dituzten epeak betetzen badira, eragiketa aste honetan edo hurrengoan itxi beharko litzateke behin betiko, baina behin betiko akordioa harekin lotutako alderdi guztien gobernu-organoen onespenaren mende jarri beharko da. Izan ere, Trilantic inbertsio-funtsak, saltzailea bera, oraindik ez du ofizial egin bere akzioak eskualdatzeko ituna. Edozelan ere, Talgoren etorkizunaren zati nuklearra Talgok dituen eskaeren exekuzioari segurtasuna emango dion eta 4.000 milioira iristen diren plan industrial baten segurtapenean oinarritu behar da.
Arabako ahaldun nagusiak azpimarratu zuen lankidetza publiko pribatuaren garrantzia Talgoren lan-sustraitzeari eusteko (egoitza nagusia Arabara itzuliko baita), eta ohartarazi zuen enpresak aurre egin behar dion lehen erronka ekoizpen-plan bat aktibatzea dela, Rivabellosako lantegiak zorroan dituen eskaerei irteera eman ahal izateko. Eskaera hori behin baino gehiagotan errepikatu dute Arabako zentroko langileek ere, eta “epe laburrerako eta luzerako” estrategia bat eskatu dute.
Gonzalezek gogorarazi zuenez, “lurraldearen lehiakortasunari eustea” da helburua. Talgoren kasuak, ahaldun nagusiaren iritziz, enpresa-lehiakortasuneko elementuak egunez egun landu behar direla adierazten du, besteak beste, fiskalitatea, industria-lurzoruaren eskuragarritasuna, berrikuntza-mekanismoak eta Arabako kapitala duten enpresa-proiektuen inbertsiorako eta finantzaketarako formula berriak. Rivabellosako lantegian 700 pertsona inguruk lan egiten dute gaur egun, eta zuzeneko enplegu horri Arabako industria osagarrian beste 5.000 zeharkako lanpostu gehitu behar zaizkio. Euskal partzuergoa Sidenor taldeak, Eusko Jaurlaritzaren Finkatuz funtsak eta BBK eta Vital banku-fundazioek osatzen dute. Guztiek 85 milioi euro jarri dituzte mahai gainean, Vital Fundazioaren kasuan izan ezik, 20 milioi euro ematen baititu.
Gonzalezek, halaber, “ekoizpen-politika berriak martxan jartzeko, merkataritza-akordioak lortzeko, ekoizpen-gaitasuna handitzen duten bazkideekin integrazioetan lan egiteko, hazkunde-planak aktibatzeko edo ekoizpenerako espazio gehigarriak sortzeko” beharra azpimarratu zuen. Ildo horretan, adostasun orokorra dago Talgok dituen eskaerak aurrera ateratzeko azpiegiturak falta dituela ohartzean. Enpresak orain dituen konpromiso garrantzitsuenetako bi Deutsche Bahn (DB) operadore alemaniarrarekin dira, Renferen antzekoa.
International Railway Journal informazio espezializatuko atari digitalak aste honetan argitaratu duenez, DBk Talgo 230 trenen fabrikatzaileak egin behar zuen entregan atzerapenak izan direla baieztatu du, eta operadore alemaniarrak Berlin eta Amsterdam arteko garraio-zerbitzuak betetzeko erabiliko duela uste du. Eskaera hori 2019ko otsailean egin zion DBk Talgori, 550 milioi euroren truke, trenak 2023an erabilgarri egon zitezen eta, horrela, ibilbidea 30 minututan murriztu zezaten, baina atzeratu egin behar izan da entregaren atzerapenagatik eta segurtasun-homologazioengatik. Entregatzeko epe berria urte honen erdialdean izango litzateke. Nolanahi ere, Talgok ez du hori baieztatu Espainian. Konpainiak 116 milioiko isunari aurre egin behar dio Renferi entregak atzeratzeagatik.