Juanjo Álvarez Nazioarteko Zuzenbideko katedradunak COVID-19ari aurre egiteko politikari buruzko hausnarketa egin du. Álvarezek ohartarazi du pandemiak ekonomian eta enpleguan dituen ondorioak gainditzeko ahaleginak “lau urte gogor eta konplexu hauetatik” harago zabalduko direla. Bere aburuz, esparru politiko eta instituzionalean aparteko garaiak bizi ditugun honetan, koalizio-gobernutik eratorritako gehiengo osoak ez ditu geldiarazi behar ez lan egiteko gogoa, ezta adostasun zabalagoak lortzen saiatzeko ahaleginak ere.
Bere esanetan, osasun-, ekonomia- eta gizarte-krisi hirukoitz horrek guztioi eragiten digu. Hala, “modu sinkronikoan jardun eta hausnartu beharko dugu”, testuinguru ekonomikoa eta soziala oso gogorrak direlako, eta erronka horrek akordio handiak eta adostasun politiko eta sozial handiak eskatzen dituelako. Álvarezek dioenez, ikuspegi eraldatzailearen eta proiektu partekatuaren erronka errealitate bihurtu behar dugu, eta, horretarako, ezinbestekoa izango da eragile publiko eta pribatuek ahalegin bateratua egitea egoerari aurre egiteko.
Beraz, ekonomiaren eta gizartearen arloan, Álvarezek dio erronkak bi osagai dituela: gizarte-aberastasuna sendotzea eta handitzea, eta, aldi berean, banaketa-mekanismoak indartzea eta hobetzea.
Erronka ezezaguna
Adituaren arabera, pandemia bezalako erronka ezezagunen aurrean, herritar gehienek “zalantzazko etorkizun hori kolektiboki zibilizatzen saiatzeko” eskatzen diete kudeatzaile politikoei, ongizate eta lasaitasun mailak hobetuz.
Politikak neurritasuna eskatzen duela dio, alegia, erantzukizunaren eta profesionaltasunaren zentzua, honako hauek lortzeko: elkarguneak bilatzera bideratzea, gizarteari konfiantza ematea, gizarte-kohesioaren alde lan egitea eta lankidetzan aritzea.
Izan ere, politikaren balioa da herritarren apustu kolektiboa sinbolizatzen duela, etorkizuna bermatzeko modu gisa.