Espainiako parke mugikorra urte erdi zahartu da 2019tik, eta batez besteko adina 12,6tik 13,1era igaro da; izan ere, kovid ondoren eskaria suspertzeko eta elektrikoen merkatua bultzatzeko diseinatutako laguntzak gorabehera, gaur egun 10 urtetik gorako ibilgailu gehiago saltzen dira berriak baino.

Hala, urtarrila eta maiatza bitartean 360.057 auto matrikulatu ziren Espainian, 2019an baino % 35,9 gutxiago, baina erabilien salmentak % 6,4 baino ez ziren jaitsi eta 784.441 auto saldu ziren, Anfac eta banatzaile elkarteen, Faconautoren eta Ganvamen arabera.

Maiatzera arte saldutako ibilgailu guztietatik, % 32,7k (256.227) 15 urte baino gehiago zituen, eta segmentu horrek % 15,6 egin du gora 2019ko datuekin alderatuta; 207.527 ibilgailuk (-% 26,3) 10 eta 15 urte bitartean zituzten. Bi kategoriek merkatuaren % 60 hartu zuten.

Bigarren eskuko autoen % 60,1 diesela zen; % 36,1 gasolina, eta % 3,8 elektrifikatua, 2019an baino hiru aldiz gehiago, Ganvamen arabera.

Joera horrek zaildu egiten du Gobernuaren helburua lortzea: parke mugikorra deskarbonizatzea eta zero etiketa duten 250.000 ibilgailura iristea (elektrikoak eta hibrido ahokagarriak, 40 kilometro baino gehiagoko autonomiarekin) 2023an, eta 5 milioira iristea 2030ean.

Sektoreak EFE agentziari emandako datuen arabera, Espainiak 29.707.581 ibilgailurekin itxi zuen 2020, eta horietatik % 0,3k (94.421) baino ez zuen zero etiketa.

Urtarriletik, 20.691 auto matrikulatu dira Espainian, eta aurreikuspenen arabera, urtea 52.000 autorekin itxiko da, Faconautoren arabera; izan ere, erritmo horretan, bost urte beharko lirateke 2023rako helburua lortzeko, “Nahiz eta logikoena salmentak bizkortzea den, batez ere datorren urtetik aurrera”.

Ganvametik gaineratu dutenez, 2030ean parkearen % 7 baino ez da neutroa izango karbonoan, 2 milioi unitaterekin.

Merkatuaren bilakaera hori azaltzen duten gaien artean, honako hauek nabarmentzen dira: kargatzeko puntuen eskasia, elektrikoen autonomia urria (joan-etorri luzeak egiteko beste auto bat edukitzera behartzen duena) eta prezio altua (batez beste 41.750 euro, MSI aholkularitzaren arabera).

Gainera, pandemiak segurtasun ekonomikorik eza eragin du; izan ere, jendea lana galtzeko beldur da, edo langabezian edo ERTEn dago, eta horrek gastua dakarkio, bai eta osasunagatik ere, kutsatzeko beldurragatik, garraio publikotik ihes egitea baitakar.

Konbinazio horren ondorioz, pertsona askok 15 urtetik gorako autoetara jotzen dute, eta horien prezioa 1.000 euro ingurukoa da.

Testuinguru horretan, fabrikatzaileek eta saltzaileek nabarmendu dute “Renove” plan baten beharra dagoela, txatarramendua ekarriko duena, baina errekuntzako ibilgailu berriak ere barne hartuko dituena, zaharrak baino askoz ere gutxiago kutsatzen dutenak eta seguruagoak direnak.

Gaur egun, mahai gaineko laguntza-plan bakarra MOVES III da; ordezko ibilgailuak eta kargatzeko guneak erosteko diru-laguntzak baino ez ditu aurreikusten, baina oraindik ez da inongo autonomiatan aktibatu.

Azken “Renove” a abenduaren 31n amaitu zen, 250 milioi eurotik 200 kontsumitu gabe, sektorearen arabera, laguntzak gaizki diseinatuta zeudelako.

“Parkea zahartzeak ez die laguntzen 2050erako finkatutako deskarbonizazio-helburuei. 15 urtetik gorako autoek % 85 NOx gehiago isurtzen dute eta beste edozeinek baino % 99 partikula gehiago. Berehala jardun behar da bai berriztapenean, bai elektrifikazioan, airearen kalitatea hobetzeko “, esan diote Efe agentziari.

Fabrikatzaileen arabera, MOVES III “albiste oso ona” da elektrifikatuen eskaria suspertzeko, baina 10 urtetik gorako ibilgailuei “irteera emateko” tresnak bilatu behar dira, horiek baitira emisio kutsatzaileen benetako eragileak.
Horrez gain, automobilaren gaineko erreforma fiskal baten alde egin dute, besteak beste, erabilera zergapetu eta ez erostea, edo elektrizitateen BEZa murriztu edo kentzea.

Egilea Andoni Beitia