JON AZUA / Prospektiba-ariketa mota guztietako kezka handienetako bat lanaren etorkizuna da, batez ere gaur egun gure industriak eta zerbitzuak nagusi diren “enplegu tradizionalak” eta teknologien ordezko pisuaren eta automatizazioaren inguruko eztabaidari eta kontrasteari lotuta. Funtsezko zubi gisa: hezkuntza eta birkualifikazioa.

Esanahi berezia hartzen dute bai gizartean benetako eragina izango duten arloen garapen potentzialak, bai haien portaera baldintzatzaileak. Hala, azterketa eta jarduketa holistikoak egin behar dira, eta, batez ere, honako hauek hartu behar dira kontuan: pertsonaren eta makinaren arteko harremana eta elkarrekintza, balizko fiskalitate aplikagarri baten aukera/beharra/kalitatea (berriz pentsatuz beren produktibitatea, lehia- eta lorpen-gaitasuna, gizartearen eskariei erantzuteko gaitasuna eta profesionalen barne-prestakuntzari egokitzea, parte hartzen duten balio-katean duten rola, enpresa eta gizartearen arteko konpromisoa, eta balioa eta aliantza estrategikoak sortzeko edo/eta halakoetan parte hartzeko prestutasuna eta aukera, hala, erronka berriei konponbidea topatzeko espazio klusterizagarri integratzaileak sortzeko, eta eskaintzen dituzten erantzun-aukeretan parte hartzea).

Eraldaketa-prozesua

Horrela, bada, eraldaketa-prozesu horri gehitu behar zaio enpresen negozio-eredu horien birdiseinua, administrazio publiko guztiak eta “haien industria osagarriak” (sindikatuak eta alderdi politikoak, bitarteko erakundeak eta GKEak) eraldatzeko ekimen errealak eta zerbitzu publikoak eta haien gobernantza birdefinitu eta berregitea, eta, azkenik, ongizatearen gizarte-egoera eta lan, errenta eta enplegu kontzeptuak birformulatzea.

Abian den prozesu hori, ertz guztietan, benetako errealitatea da, gutxi gorabeherako azterlanetatik eta etorkizuneko asmatze/loalditik haratago, eta lagundu egiten digu egunerokotasunean.

Egilea Admin