2020an, batez ere, txerri- eta hegazti-aziendarako pentsuak izan ziren igoera orokorrak izan zituztenak, baina azken sei hilabeteetan ikusi dugu igoera behi- eta ardi-aziendetan ere gertatu dela, bai haragitakoetan, bai esne-aziendetan. % 20ko igoera izan da, gutxi gorabehera, eta hazkunde horrek are gehiago areagotu du ekoizpen-sektorearen egoera delikatua. Esnearen eta haragiaren prezioa ere jaitsi egin da, eta arazoak daude pasteroak eta mamiak kentzeko.
Munduko pandemiaren egungo testuinguruan, mugikortasun-mugek, ostalaritza eta jantoki kolektiboen itxierak eta abarrek ekarri dute elikagaien eskaria nabarmen handitzea antolatutako banaketan, eta, horren ondorioz, kate horiek gorakada handia izan dute, bai fakturazioari dagokionez, bai etekinei dagokienez.
Paradoxa bat gertatzen da: fenomeno hori bera ez zaie ekoizleei helarazi, eta horiek ez dute isla positiborik izan emaitzen kontuan, inoiz baino elikagai gehiago saldu diren arren. Banaketak industria eraldatzailea estutzen badu, horrek gauza bera egiten du abeltzainekin eta nekazariekin, ez baitute beren produktuen prezioa hobetu. Hori dela eta, abeltzaintza-sektoretik industriari eta banaketari eskatzen diegu erosketa-prezioak aurreko katebegira eguneratzeko eta kontsumitzaileari saltzeko prezioak eguneratzeko (gako gisa erabiltzen diren produktuen kasuan), errentagarritasuna emanez abeltzaintza-sektoreari oxigenoa baino.
EHNE eta ENBAtik apustu egiten jarraitzen dugu, orain inoiz baino gehiago, Elikagai Katearen Legea behin betiko onar dadin, gardentasun handiagoa emateko, orekatzeko, katebegi guztiei errentagarritasuna emateko, gehiegizko jardunbideak galarazteko, ekoizpen-kostuak ezartzeko eta gure produktuak entregatzeko orduan kontratuak eskatzeko.
Azkenik, badakigu sektorea ezin dela koiunturazko laguntzen bidez mantendu, eta, beraz, arazoaren sustraietara doazen beste egitura-neurri batzuk behar direla, besteak beste, mundu mailako espekulazio-jardunbideak debekatzea.